Hep uzakta kalmışız, gurbet nedir biliriz.
Hasret,sıla dedikçe yangındadır içimiz.
Kayboldu birer birer dünün derin sırları
Bugüne mahkum olduk, çürüttük asırları.
Silindi hatıralar, yalnız gözyaşı kaldı.
Bilmem ki hangi rüzgar bizi bizden ayırdı.
Kabardı sıra sıra taştı, şu koca deniz
Karayı bulan buldu boğulan sade biziz.
Derdimizi anlatsak kim dinler, kim üzülür?
Bilirim karanlıklar ışık ile çözülür.
Umutlar salkım saçak yığılmış yüreklere
Güneş çoktan terk etmiş, gitmiş başka yerlere.
M.Hayati ÖZKAYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder